Thursday, February 13, 2025

Γιατί Αγαπώ τους Ασκητές

Γιατί Αγαπώ τους Ασκητές και την Πρακτική Τους;

Γιατί Αγαπώ τους Ασκητές και την Πρακτική Τους;

Σήμερα θέλω να μοιραστώ μια εμπειρία που με συγκλόνισε βαθιά και που συνεχίζει να με αγγίζει κάθε φορά που τη φέρνω στο μυαλό μου. Δεν είναι εύκολο να βάλω σε λόγια αυτά που βίωσα, όμως νιώθω ότι αξίζει να το μοιραστώ. Ίσως βρει κάποιον τρόπο να εμπνεύσει και άλλους. Και να μας θυμίσει πόσο μεγάλες είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου όταν είναι συντονισμένος με κάτι ανώτερο.

Την περασμένη Παρασκευή 03/01/2025 βρέθηκα μόνος στο χωριό μου. Το χωριό μου είναι ένας τόπος ιδιαίτερος για μένα… Γεμάτος αναμνήσεις και μια αίσθηση βαθιάς γαλήνης και ηρεμίας. Εκεί, ανάμεσα στα βουνά και στην θάλασσα, κοντά στη φύση, νιώθω πάντα να επανασυνδέομαι με τον εαυτό μου…

Η επίσκεψή μου, όπως συχνά συμβαίνει, ήταν απλή, σχεδόν ρουτίνα: Λίγο καθαρός αέρας, λίγος χρόνος με την οικογένειά που με μεγάλωσε, και μετά επιστροφή στην καθημερινότητα.

Εκείνο το πρωί, η μητέρα μου με κοίταξε με εκείνο το χαρακτηριστικό βλέμμα που μόνο οι μητέρες έχουν και μου είπε:

— Γιέ μου πρέπει να πας προσκυνήσεις τον Άγιο…

Δεν μου άφησε και πολλά περιθώρια για να αρνηθώ. Πήρα τη μηχανή μου και κατευθύνθηκα προς το ναό. Ένα μικρό προσκυνητάρι, όπου φυλάσσεται το σκήνωμα του Αγίου Ασκητή.

Ήταν μια απόφαση που δεν είχα σχεδιάσει, αλλά που αποδείχθηκε καθοριστική για την ημέρα μου — Ίσως και για τη ζωή μου.

Η Συνάντηση με το Άγιο Σκήνωμα

Μπαίνοντας στο ναό, η πρώτη αίσθηση ήταν η ηρεμία και η γαλήνη. Η μυρωδιά του θυμιάματος, η σιγή που έσπαγε μόνο από τον ψίθυρο των προσευχών και το φως από τα κεριά δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα σχεδόν υπερκόσμια. Με υποδέχθηκε μια καλόγρια, ταπεινή και γεμάτη καλοσύνη.

Το βλέμμα της είχε κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω… — Μια γαλήνη που σου μετέδιδε αμέσως την γλυκιά ηρεμία.

Κρατούσα το κράνος μου στο ένα χέρι και τα 5 κεριά μου στο άλλο… Πλησίασα το σκήνωμα του Αγίου, τοποθετημένο μέσα σε ένα γυάλινο κουβούκλιο.

Όταν έσκυψα για να προσκυνήσω πολύ τυπικά [το τονίζω αυτό], μιας και δεν είμαι ο χριστιανός που πάει εκκλησία κάθε Κυριακή, ούτε τηρώ τα τυπικά του χριστιανισμού με τον αυστηρό τρόπο λόγω διαφορετικών πεποιθήσεων, ένιωσα μια θερμότητα να με πλημμύριζει και σαν να ζαλίζομαι λίγο από την ζέστη. Δεν ήταν όμως απλώς ζέστη… — Ήταν κάτι βαθύτερο. Μια αίσθηση που διαπερνούσε το σώμα μου σαν κύμα Φωτός….

Έμεινα ακίνητος, προσπαθώντας να καταλάβω τι συνέβαινε. Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν. Ένα ρίγος διέτρεξε τη σπονδυλική μου στήλη και, πριν το καταλάβω, τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα…

Προσπάθησα να κρατήσω το συναισθημα και τα δάκρυα μιας και ήταν η φύλακας καλόγρια του σκηνώματος εκεί και ντράπηκα, 45 ετών άντρας να κλαίω… Έτσι σχεδόν σαν θαρραλέο παιδί που δεν θέλει να τον δούνε να κλαίει, έκανα στην άκρη να ηρεμήσω….

Η Πρώτη Φόρτιση

«Ίσως είναι η ιδέα μου», σκέφτηκα. Προσπάθησα να ηρεμήσω….

Έκανα μερικά βήματα πίσω και κάθισα σε ένα στασίδι, παίρνοντας βαθιές ανάσες. Όμως, η καρδιά μου δεν ησύχαζε. Κάτι με τραβούσε πάλι προς το σκήνωμα. Σηκώθηκα και ξαναπλησίασα….

Αυτή τη φορά, η Ενέργεια ήταν ακόμη πιο έντονη. Ένιωσα σαν να βρισκόμουν μέσα σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, τόσο δυνατό που σχεδόν με παρέλυσε. Και τότε συνέβη… Δάκρυα άρχισαν και κυλούσαν ασταμάτητα από τα μάτια μου. Ήταν σαν να άνοιγε μια πόρτα στην ψυχή μου, αφήνοντας έξω ό,τι με βάραινε και γεμίζοντάς με μια πρωτόγνωρη γαλήνη. Άρχισα να κλαίω με λυγμούς, σαν μωρό παιδί…

Γύρισα προς την καλόγρια, που καθόταν σιωπηλή και παρατηρούσε. Τη ρώτησα:

— Έχετε ξαναδεί κάτι τέτοιο;

Με κοίταξε ήρεμα και είπε:

— Πολλές φορές σε πολλούς ανθρώπους…. Είναι η χάρη του Θεού μέσα τον Άγιο.

Τα λόγια της δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη ένιωθα — Ότι βρισκόμουν μπροστά σε κάτι υπερφυσικό και πέρα από εμένα….

Η Τρίτη Επαφή και η Κάθαρση

Δεν μπορούσα να φύγω…. Έκαστα πιο δίπλα κάτω στο έδαφος μέχρι να συνελθω… Ήθελα όμως να ξαναζήσω αυτή την αίσθηση, να βυθιστώ ακόμη περισσότερο σε αυτή την εμπειρία. Πλησίασα για τρίτη φορά το σκήνωμα, σχεδόν διστακτικά… Σαν να ήξερα ότι αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν ακόμη πιο δυνατό. Και ήταν…

Αυτή τη φορά, δεν υπήρχε τίποτα που να με κρατά. Έβαλα τα κλάματα σαν μωράκι… Όχι απλώς δάκρυα… Κλάμματα με έντονους λυγμούς… Και κάθε ένας λυγμός ερχόταν βαθιά από μέσα μου….

Ένιωσα σαν να καθαρίζομαι από κάθε βάρος… Σαν να άφηνα πίσω μου όλα όσα με βασάνιζαν. Η καρδιά μου γέμισε με μια Αγάπη και Ζεστασιά που δεν μπορούσα να εξηγήσω.

Έσκυψα και φιλήσα το τζάμι που προστάτευε το Άγιο σώμα. Και ένιωσα σαν να συνδέομαι άμεσα με κάτι ανώτερο, κάτι θείο. Δεν ήθελα να φύγω….

Ήταν μια στιγμή απόλυτης αρμονίας… Σαν να βρισκόμουν σε μια αγκαλιά που με προστάτευε από όλα.

Τελικές Σκέψεις: Γιατί Αγαπώ τους Ασκητές

Όταν τελικά βρήκα τη δύναμη να απομακρυνθώ, γύρισα και κάθισα ξανά στο στασίδι. Προσπαθούσα να επεξεργαστώ όλα όσα είχα νιώσει.

Η καλόγρια, που καθόταν δίπλα μου, με ρώτησε:

— Τι ένιωσες;

Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Πώς να εξηγήσω κάτι που δεν χωράει στη λογική; Μπορούσα μόνο να πω:

— Ενιωσα γιατί αξίζει να ζώ κάθε μέρα σε Γαλήνη και Απόλυτη Αρμονία με το Απόλυτο Ον, το Απόλυτο Αγαθό….

Είμαι ο Δημήτρης και Αγαπώ τους Ασκητές

Είμαι ο Δημήτρης και τα τελευταία χρόνια, ασχολούμαι με πρακτικές που στοχεύουν στην αύξηση της εσωτερικής ενέργειας στο σώμα. Πιστεύω πλέον ότι αυτές οι πρακτικές έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο γύρω μου, γιατί το αισθάνομαι και έχω και κάποια φυσικά φαινόμενα που δεν τολμώ να ξεστομίσω σε κανένα. Εκτιμώ ότι η άσκηση μου σε συνδυασμό με την ενέργεια του Αγίου, με βοήθησε να νιώσω τόσο έντονα τη χάρη του Αγίου.

Ήταν μια απίστευτη εμπειρία υπερβατική, που με έκανε να εκτιμήσω ακόμη περισσότερο την ασκητική ζωή και τους Αγίους. Τους Ασκητές Αγίους της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης…

Αγαπώ τους Ασκητές γιατί είναι οι πραγματικοί θησαυροί της πίστης

Οι ασκητές αυτοί εκτιμώ ότι είναι οι πραγματικοί θησαυροί της πίστης όλων. Είναι άνθρωποι απλοί, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο Θεό, όχι από υποχρέωση, αλλά από αγάπη. Και η ζωή τους είναι μια απόδειξη ότι υπάρχει κάτι πέρα από την ύλη… Κάτι που μας καλεί να ζήσουμε με νόημα και αλήθεια.

Ο Θεός μας μιλά με πολλούς τρόπους, και εμείς συχνά προσπαθούμε να Τον αγνοήσουμε… Γιατί; Επειδή δεν είναι ορατός ή επειδή υπάρχουν αδικίες στην ζωή [ναι παιδάκια πεθαίνουν νέα χωρίς να έχουν κάνει τίποτα και εγκληματίες μπορεί να ζουν μέχρι τα βαθιά γεράματα – τα έχουμε δεί όλοι, όλα….]

Για κάποιο λόγο όμως γίνονται όλα… Δεν μπορεί… Δεν ξέρω… Είναι στα κρυφά της Φύσης και εμείς ως ατομικές ψυχές, μένουμε με την απορία και το γιατί…. Ίσως κάποια στιγμή να μας φανερωθεί η Αλήθεια και ο Λόγος… Ισως πάλι Όχι…

Είναι εκείνα τα μυστήρια της ζωής που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν υπάρχει Θεός… Αν υπάρχει κάποιο σχέδιο. Εκεί όπου η ελεύθερη βούληση συναντά τη δύναμη της πίστης. Και όλα τα λογικά επιχειρήματα, υποχωρούν μπροστά στο ανεξήγητο….

Είναι εκείνη η στιγμή που η λογική παραμερίζεται και όλα μοιάζουν να γίνονται η αλήθεια μας. Και τότε τι κάνεις; Απλά σκύβεις το κεφάλι… Κλαις σαν μωρό… Και ευγνωμονείς για κάθε δευτερόλεπτο ζωής που σου προσφέρει το Υπέρτατο Αγαθό — το Φως του Θεού.

Τα διαφορετικά ονόματα της ίδιας Ουσίας που απλά βιώθηκε και ερμηνεύτηκε διαφορετικά ανά πολιτισμό και λαό

Όλα τα ονόματα που αποδίδονται στο Θείο ανά τον κόσμο δεν είναι παρά διαφορετικές εκφάνσεις του Ενός. Είτε ως Ζευς, Βράχμα, Γιαχβέ, Ρα, Αλλάχ ή Ιησούς Χριστός, ο Δημιουργός φανερώνεται μέσα από κάθε λατρεία και πίστη. Από τον Θωρ και τον Όντιν των Σκανδιναβών μέχρι τον Τεσκατλιπόκα των Αζτέκων, τον Αχούρα Μάζντα των Περσών και τον Μανιτού των αυτόχθονων της Αμερικής, όλοι αυτοί οι θεοί εκφράζουν μια ανώτερη πηγή ενέργειας, σοφίας και αγάπης.

Στην ουσία τους, δεν είναι πολλοί, αλλά ένας· το Φως του Θεού, η Συμπαντική Αλήθεια που φωτίζει κάθε ύπαρξη.

Διότι το υπέρτατο Θείο παραμένει ένα και αδιαίρετο…. Πέρα από ονόματα, σύμβολα και μορφές…

Δεν μένει παρά να βιώσουμε αυτήν την Θεία Ενέργεια του Μεγαλείου του Θεού….

Καλή Χρονία με Υγεία και Πίστη.

Δημήτρης…

Υ.Γ : Στα σχόλια παρακάτω, αν έχετε βιώσει κάτι παρόμοιο με εμένα, σας παρακαλώ να μοιραστείτε την εμπειρία σας μαζί μου. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω τις ιστορίες σας και να αλληλεπιδράσουμε μεταξύ μας!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *