Στόχος του ανθρώπου η Φώτιση έλεγαν οι Σοφοί, του παρελθόντος. Αλλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος εκ φύσεως, έχει την τάση να ξεχνά

Η ανθρώπινη μορφή και όχι η θεία φύση, είναι μία άμεση κληρονομιά του υπανθρώπινου βασίλειου. Εξελίχθηκε από τις χαμηλές μορφές ζωής. Οδηγούμενη πάντοτε, από αναπτυσσόμενο και μεταβαλλόμενο ρεύμα ζωής…

Το ρεύμα αυτό ζωής, ονομάζεται ζωτικό ρευστό. Και με τον συνδυασμό της συνείδησής, δίνει την δυνατότητα να μπορεί να ονομαστεί σε εξελισσόμενο σπέρμα των δυνάμεων της ζωής. Σαν τέτοιο, είναι εξελισσόμενο στοιχείο της Συνέχειας.

Ο άνθρωπος αναζήτητης της Γνώσης:

Το εξελισόμενο ανθρώπινο στοιχείο, είναι ικανό να αποκτά γνώσεις. Και να αναζητά την Μάθηση και να γνωρίζει. Στον δρόμο για την παγκόσμια Σοφία, τελικός σκοπός, δεν είναι η παύση, ούτε το να στερέψει ό νους… Σκοπός είναι η Πληρότητα και η Αρμονία του Νου με την Γνώση. Στόχος του ανθρώπου η Φώτιση, μέσω της μάθησης και της Γνώσης.

Υπό την έννοια αυτή, να είσαι σημαίνει να γνωρίζεις. Και να γνωρίζεις, σημαίνει να προσθέτεις ενέργεια στην ενέργεια ζωή, στη ζωή αγάπη, στην αγάπη ανιδιοτέλεια. Και να κατανόει την ίδια του, τη φύση. Το εξελισόμενο ανθρώπινο στοιχείο έχει φυσιολογικό στόχο, την Φώτιση.

Και όπως κάθε φυσικός (φυτικός ή ζωικός) και ανθρώπινος Σπόρος, δεν μπορεί, παρά, να δημιουργήσει… Σύμφωνα πάντα, με το ίδιο του το Γένος. Ετσι και ο αόρατος ψυχικός σπόρος του ρεύματος της Ζωής, δεν μπορεί να ενσαρκωθεί ή να επισκιάστει ή να συνδεθεί, με σώμα ξένο, προς τα εξελικτικά χαρακτηριστικά του.

Αυτό θεωρείται ως ένας φυσικός νόμος, που κυβερνά τις εκδηλώσεις της ζωής. Τόσο απαράβατος, όσο και ο νόμος του κάρμα που τον θέτει σε λειτουργία. Συνεπώς εξελισσόμαστε προς τα πάνω, σε ανώτερες μορφές ζωής και όχι προς τα κάτω… Με στόχο τη Φώτιση.

Η ροή λοιπόν, ενός ανθρώπινου ρεύματος ζωής στη φυσική μορφή πχ ενός σκύλου, ή ενός σκουληκιού, θεωρείται τόσο αδυνατό γεγονός, όσο και το να ρίξεις τα νερά του ινδικού ωκεανού πίσω στην κοίτη του Γάγγη…