Περί θανάτου μνήμη: Είναι δυνατόν να λεχθεί ότι κανείς δεν μπορεί να μιλάει για το Θάνατο, με αυθεντία, εφόσον δεν έχει πεθάνει…
Προφανώς κάνεις ποτέ, δεν έχει γυρίσει από τους νεκρούς…Κάποιοι όμως λένε ότι γνωρίζουν, το τι συμβαίνει μετά το θάνατο.
Ένας θιβετανός δάσκαλος είχε απαντήσει κάποτε σχετικά με την Περί θανάτου μνήμη:
“Αληθινά δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο, ούτε ένα ζωντανό πλάσμα, που να μην έχει γυρίσει από τους νεκρούς…Στην πραγματικότητα, όλοι έχουμε πεθάνει πολλές φορές, πριν έρθουμε σε αυτή την ενσάρκωση…”
θιβετανός δάσκαλος
Εκείνο που ονομάζουμε γέννηση, δεν είναι παρά η αναστροφή όψη του θανάτου. Όπως η μία από τις δύο όψεις του νομίσματος. Σαν μία πόρτα, που την ονομάζουμε από την “έξω είσοδο” και από την “μέσα έξοδο”.
Ο εγκέφαλος:Ένα είδος δικλείδας ασφαλείας της Μνήμης:
Το πιο εκπληκτικό είναι, ότι οι περισσότεροι δεν θυμούνται τους προηγούμενους θανάτους τους. Και για αυτό δεν πιστεύουν ότι υπήρξε ένας προηγούμενος θάνατος. Κατά τον ίδιο όμως τρόπο, δεν θυμούνται και την τωρινή τους γέννηση. Και όμως δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι γεννήθηκαν…Και αυτό γιατί ο εγκέφαλος είναι ένα είδος δικλείδας Ασφαλείας της Μνήμης. Ένα φίλτρο, που διοχετεύει τη μεγαλύτερη, μη υλική Συνείδηση, που διαθέτουμε προς τα κάτω… Σε μία πιο περιορισμένη χωρητικότητα σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, ως θνητών.
Ξεχνούν ότι η ενεργός μνήμη, είναι ένα μικρό μόνο μέρος της φυσιολογικής μας συνειδήσεως. Μέσα μας υπάρχει μία ζωική ενέργεια, η οποία είναι η κατευθυντήρια δύναμη πίσω από τη σπίθα. Πάρεχει τον καταλύτη, τις ανάγκες και τα κίνητρα μας, για ζωή. Και ότι η υποσυνείδητη μνήμη μας, καταγράφει και διαφυλάττει, κάθε εντύπωση και πείρα του παρελθόντος, που ο νους μας καθώς αφυπνίζεται δεν κατορθώνει να ανακαλέσει…
Γιατί η αληθινή μας φύση, είναι να είμαστε ένα με τη δύναμη, που εκδηλώνεται μέσα από το ατελείωτο φάσμα των δονήσεων και των νόμων των χρωμάτων και των σχημάτων, των οσμών και των ήχων, όλης της δημιουργίας.